پیرامون انتخابات خرداد ۱۴۰۰
در فاصله یک ماه و نیم مانده به سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، نه مردم حال و حوصله آن چنانی برای پرداختن به انتخابات دارند و نه جناح های سیاسی تکلیف خود و کاندیدای قطعی و نهایی خویش را می دانند .
کورونا نفس جامعه را گرفته ، دانشگاه که در سالهای قبل در آستانه انتخابات کانون مناظره و مباحثه نامزدها بود ، مدتهاست بسته است و دانشجو در بهار انتخابات ، ناخواسته به خواب زمستانی سیاست رفته است . کوچه و بازار،مسجد ومنبر به همین شکل تعطیل شده و کاسب و بازاری و روحانی و غیره ناامیدانه به گوشه خانه پناه برده اند .نه حالی
برای انتخابات هست و نه وقتی برای شنیدن وعده های راست و دروغ. فقط این نیست ، مردم از بس انتخاب کرده اند و منتخبشان به بی راهه رفته است که دست رای دادن را داغ کرده اند.
این منتخب آخری که شاهکار شده است به حال او و دولتش و البته بلایی که سر مردم آورد ، هم می توان خندید هم می شود گریست .
دولت یازدهم و دوازدهم با شعار” تدبیر و امید ” آمد تا خاطره احمدی نژاد را از خاطرات بزداید و امید بیافریند اما نتیجه معرکه شده است معرکه در معرکه .
مخلص کلام کارد به استخوان ملت رسیده است . روحانی و کابینه اش با بی تدبیری ، فرصت ها را یکی پس از دیگری سوزانده و امیدها را ناامید کرده اند و کار به جایی رسیده که همان احمدی نژاد با گستاخی تمام برگشته است وخود را درقامت منجی می بیند.
بیایید برخیزیم و نگذاریم ارتجاع مدرن گریبان جامعه را بگیرد. هرچند فیلتر شورای نگهبان چیزی نیست که احمدی نژاد با چشمان بسته و دهان باز و رفتار و گفتار ساختارشکن که تقریبا از صدر تا ذیل مسئولان سابق و اسبق را از دم تیغ تهمت و افترا میگذراند ،بتواند از آن عبور کند.
اما به چه کسی رای بدهیم ؟
در فهرست بلند بالای رجال سیاسی که تاکنون نام آنها به عنوان نامزد احتمالی انتخابات مطرح شده به جرات می توان گفت کمتر کسی است که یارای ایستادن و تاب آوری تا پایان کار انتخابات را داشته باشد بخش اعظم این فهرست، نامزدهایی هستند که فاقد هرگونه برنامه قابل ارائه برای چهار یا هشت سال آینده هستند و صرفا آمده اند یا خواهند آمد تا آن دیگری راحت انتخاب نشود. حال اینکه خود چه در چنته دارند و در صورت انتخاب شدن قرار است چه اتفاقاتی در کشور رقم
بخورد ، واقعا معلوم نیست .
در این میان یک استثنا وجود دارد سردار دکتر حسین دهقان وزیر پیشین دفاع و دکترای مدیریت که مصمم و استوار با عزم راسخ از ماهها قبل و بدون توجه به معادلات سیاسی و ملاحظات مربوط به اصولگرایی و اصلاح طلبی وارد کارزار انتخابات شده و مردانه ایستاده است .
هنر و ویژگی که به جرات میتوان گفت در هیچ یک از گزینه های مطرح دیگر وجود ندارد . همگی یا در حال مبارزه درون حزبی برای حذف بقیه هستند و یا مشغول پایش وضعیت گزینه های جناح مقابل تا عنداللزوم وارد میدان بشوند .
برنامه و هدف مانده برای بعد از انتخاب شدن !!
آفتی که نتیجه اش شده اوضاع کنونی اقتصاد و سیاست و فرهنگ در کشور .
سردار دهقان آمده تا به دور از هیاهوی جناح ها و زد و بند سیاسی و سیاست بازی محض ،کار بکند .
اما بهانه ای که عده ای با توسل به آن در صدد مانع تراشی و دلسرد کردن او بر سر راه نامزدی انتخابات هستند سابقه نظامی سردار هست .
امری که در شرایط کنونی کشور هیچ توجیه منطقی و قابل دفاع ندارد .
چهل سال تمام رجال به اصطلاح سیاسی و سیاست بازان این مملکت هر کاری خواستند انجام دادند و به هیچ نهاد و ارگانی
نیز پاسخ ندادند .
نظامیان اما نیمی از این چهل سال را درگیر جنگ مستقیم و عوارض پایان ناپذیر آن بودند و نیمی دیگر را در عرصه های
گوناگون اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی خدمت رسانی کرده اند
و بی مزدو منت در سخت ترین روزها به داد ملت رسیده و جور دولت ها و مجریان پرمدعای دست اندرکار را کشیده اند و البته همزمان با این خدمات با تکیه بر دانش و ابتکار و خلاقیت مجموعه سرمایه انسانی خویش، نیروی نظامی جمهوری اسلامی را به یکی از مجهزترین و پیشرفته ترین و بروز ترین نیروهای منطقه و شاید جهان تبدیل کرده اند .
یکبار در اوایل انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی به اقتضا شرایط ، نظامیان به درستی از ورود به عرصه سیاست منع شدند تا همه توان و انرژی افسران و فرماندهان ، معطوف به دفاع از مرزها و امنیت کشور بشود .کسی هم نمی تواند به تصمیم اصولی و
خردمندانه امام عزیز در آن دوران کوچکترین خدشه ای وارد کند .
اما در شرایط ویژه کنونی ، که به لطف رشادتها و ایثارگریهای سردارها و سربازان ، فکر جنگ و تجاوز به خاک ایران ، به ذهن و خیال قدرتمندترین نیروهای نظامی جهان هم خطور نمی کند ، محروم ساختن جامعه از تفکر یک انقلابی تشنه
خدمت ، به بهانه اینکه روزگاری لباس نظامی به تن داشته ، اگر خیانت نباشد کم لطفی در حق ملت است .
چهل سال تمام، غیرنظامیان از چپ و راست و اصولگرا و اصلاح طلب در این کشور یک تنه تصمیم گرفتند و اجرا کردند و نتیجه شده است همانی که می بینیم .
بیایید یکبار به یک نظامی- البته نظامی مصمم و آگاه و تحصیل کرده و مدیر – اعتماد بکنیم.
دهقان اگر نظامی بوده ، مدیریت خوانده است وزیر این مملکت بوده و مشاور رهبری هم بوده هست . یقینا نتیجه میدان
دادن به او اگر از غیرنظامیان بهتر نباشد بدتر نخواهد بود .
اوضاع فعلی ایران به گونه ایست که فقط یک معجزه از نوع مدیریتی ، میتواند به تغییر و تحول مثبت و نافع به حال و روز مردم بیانجامد همه آنهایی که تا به امروز اعلام حضور کرده اند ویا عنقریب خواهند کرد، کم و بیش در زمره دولتمردان قبلی و فعلی هستند و اگر هم بخواهند، توانایی انجام کار بزرگ ندارند .معجزه ای در کار نخواهد بود .
بالعکس تاریخ جنگ تحمیلی مملو از لحظات سخت و نفسگیری است که دشمن متجاوز جلوی چشمان ما خلق کرد ولی در اوج نا امیدی به واسطه خوش فکری افسران و فرماندهان نظامی از آنها رهایی یافتیم . عجیب و جالب است که سابقه حضور در جبهه و جنگ، به هر شکل و نحو و با هر مدت و کیفیت به ویژه برای ورود به بدنه همین دولت ها ، یک “امتیاز ویژه” تلقی می شود و سهمیه مخصوص به همراه دارد اما به انتخابات که می رسد همه چیز برعکس می شود و همان سابقه و امتیاز ، تبدیل به عیب و ایراد و بلکه جرم و گناه میگردد.
گویی عده ای وظیفه دارند فقط به وقت جنگ و دفاع رشادت و جانفشانی بکنند ، با دشمن متجاوز گلاویز بشوند و از مرزها محافظت کنند و پس از مرتفع ساختن خطر تجاوز دشمن خارجی، ایران را سالم و یکپارچه تحویل عده ای کارشناس امر سیاست و اقتصاد بدهند و آنگاه از دور شاهد هنرنمایی این متخصصین امر باشند !!
حال و روز این سالها و روزهای مملکت به خوبی بیانگر اشتباه بودن این طرز فکر و اندیشه است . ایران امروز یک مرد عمل و مدیر و مدبر به معنی واقعی کلمه می خواهد .
حال، این فرد اگر در پیشینه خود سابقه پوشیدن لباس رزم و دفاع داشته باشد ،چه بهتر.
چه سندی بالاتر از این برای اثبات وفاداری و احساس مسئولیت نسبت به میهن ؟
بیست و هشت خردادماه بهترین فرصت برای میدان دادن به فکری نو، برخاسته از اراده و تصمیم شجاعانه و قاطعانه یک نظامی سابق و درعین حال یک مدیر خلاق و آماده خدمت هست .
نوشته:میراحدی/عباس زاده
