۳۳ سال از دفاع مقدس گذشت و حدود سه میلیون سرباز و بسیج و جهاد سازندگی و نیروهای خدماتی پشت جبهه امروز حدودا دهه ششم زندگی خود را می‌گذرانند، دلاورانی که غروری تاریخی برای یک ملت آفریدند و امروز قدمهای خود را به دوران پیر مردی نزدیک می بینند . اما در چه شرایطی ؟ افرادی که تقریبا همه بدلیل جراحت ها و آسیب‌های دوران جنگ زودتر از حد معمول از کار افتاده شده‌اند، فرزندانی و داماد و عروس هایی و نوه هایی را دور خود دارند ، این سه میلیون رزمنده آن روز که با خانواده مستقیم خود حدود ۱۰ میلیون نفر بودند امروز حداقل به چهار برابر رسیده اند یعنی با خانواده های درجه یک خود حدود نصف جمعیت ایران . علیرغم شایعات فراوانی که ضد انقلاب و خارج نشینان از وضعیت زندگی این اقشار در فضای مجازی هر روزه به دروغ پمپاژ می‌کنند، اتفاقا ضعیفترین و آسیب دیده ترین اقشار جامعه بلحاظ معیشتی و زندگی روزمره می‌باشند. در تمام دنیا ، حتی دولتهای متجاوز به ملتها ، با سربلندی و افتخار از قشر ایثارگر برای منافع کشورشان حمایت می‌کنند اما در ایران اسلامی اینچنین شده است ؟ این ۴۰ میلیون نفر در کدام دهک اقتصادی کشور قرار دارند ؟ این را می‌توان با یک آمار روشن و واضح بدست آورد. در این فراز بیاییم از ژنرال های این افتخار آفرینان نیز یاد کنیم و سوال کنیم که آیا شرایط زندگی ، جایگاه اجتماعی و وضعیت معیشتی این ژنرال ها با این سه میلیون نفر چقدر تفاوت دارد ؟ آیا اگر این بسیجیان و سربازان سرباخته برای دین و وطن که امروز زنده هستند نبودند نتیجه جنگ باز هم همین بود ؟ و این درجات و افتخارات را برای ژنرال ها به ارمغان می آورد ؟ یادش بخیر حمل مجروح ، آر پی جی زن ، تیربارچی ، تخریبچی ، تدارکاتچی ، دوشکاچی ، تسلیحات ، امدادگر ، اطلاعات عملیات ، تعاون ، مسئول دسته و گروهان و گردان ، نیروهای قبضه های خمپاره و توپ ۱۰۶ و شیلیکا و دو لول ، آن بچه های نوجوان راننده لودر و بولدوزر و گریدر ، رانندگان آمبولانس و پزشکان و پرستاران ، عاشقان شهادتی که قبول کرده بودند در آشپزخانه های عقبه کار کنند و در حسرت شهادت بسوزند ، رانندگان اتوبوس و کامیونی که با ماشین‌های شخصی خود لجستیک جنگ را مدیریت کردند و هزاران عنوان شغلی بی جیره و مواجبی که باعث سربلندی این ژنرال ها شدند . امروزه این ژنرال ها یا رئیس قوه یا وزیر و وکیل و یا استاندار و مدیر عامل هستند که البته شاید محق ! ولی دوستان مهربان و ژنرال های گرامی که از رشادت های شهیدان و جانبازان و ایثارگران بلند مرتبه شدید ، بفکر همرزمان خود باشید که روزگار خوبی ندارند ، فاصله تا پاسخگویی در نزد دادار قهار خیلی زیاد نیست بیایید و جبران مافات کنید . راستی می دانید چند روز پیش در یاسوج تنها فرزند شهید برازیده جلوی بنیاد شهید خودسوزی کرد و دیروز جان به جان آفرین تسلیم کرد ؟ آیا می دانید چند هزار جانباز و ایثارگر و خانواده شهید دیگر توان پرداخت هزینه خانه استیجاری خود را ندارند ؟ خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار انشاءالله دبیرکل حزب همت