به نام خدا و با سلام
- ” پارلمان کارگری “
باید بپذیریم که ملت ایران روزهای سختی از تاریخ خود را سپری می کند و هر کسی بتواند در راستای کمک به مردم از طریق حاکمیت و دولت های مستقر، پیشنهاداتی واقعی و شدنی ارائه دهد در جهادی مقدس برای خلاصی ملت از سختی ها حضور پیدا کرده است .
انتقادهای تند و تیز ، سیاه نمایی های روز افزون ، خود تحقیری های فراوان ، متلک ها و جوکهای سیاسی، باری از دوش مردم بزرگ ایران بر نمی دارد، باید مطالعه و تحقیق و بررسی کرد و ایده هایی برای رفع مشکلات جامعه و مردم پیدا کرده و ارائه داد .
لذا در این نوشته و بر اساس این سیاست و با نگاه به عنصر مهم رفاه ملی و تامین اجتماعی که تقریبا نیمی از جامعه با عدم دسترسی به این مقوله مهم به زیر خط فقر و بعضا در بستر نا میمون فلاکت غلطیده اند مد نظر قرار گرفته است .
تامین اجتماعی در جهان امروزی یکی از شاخصه های توسعه یافتگی است و مقدار برخورداری مردم از میزان مزایای تامین اجتماعی راه شناسایی آن است به این مفهوم که هر چقدر افراد جامعه از مزایای تأمین‌اجتماعی برخوردارتر باشند، به همان مقدار جامعه از توسعه یافتگی و پیشرفت بیشتری برخوردار خواهد بود.
دلیل این امر پیچیده گی جوامع و خطرات ناشی از آن و ریسک های گوناگونی است که حمایت‌های فردی و خانوادگی نمی‌تواند مشکلات سخت معیشتی، اجتماعی و درمانی مردم را حل و جای حمایت‌های اجتماعی را بگیرد ، یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع تحریم های وحشتناک جهانی علیه کشورمان است که ناخواسته ضریب ریسک یک زندگی معمولی را در حد غیر قابل باوری بالا برده است و بر این اساس است که اهمیت پوشش تأمین‌اجتماعی بر همگان روشن می شود .
بر اساس اصل ۲۹ قانون اساسی دولت مکلف به تامین این مزایا شده است، اصل بیست و نهم : «برخورداری از تأمین‌اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، از کارافتادگی، بی‌سرپرستی، و در راه ماندگی، حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت‌های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی، دولت مکلف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایت‌های مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تأمین کند.» .
اگر نگاهی به قاعده قانونی روابط فی مابین شرکای اجتماعی ( کارگر ، کارفرما ، دولت ) که تنظیم کننده اصل ۲۹ قانون اساسی می باشند داشته باشیم ، خواهیم دید که پر رنگ ترین نقش از آن دولت ها بوده است که در تمامی این سال‌ها نقش پدر خوانده و نگاهی قیم مآبانه به این روابط سه جانبه داشته است چرا که صندوقهای بازنشستگی را حیات خلوت خود می دانسته اند و شریک اجتماعی دوم یعنی کارفرما نیز که از عنصر سرمایه و لابی قدرت با دولت بهره مند بوده است گلیم خود را در این ۴۰ ساله از آب بیرون کشیده است و تنها یک شریک اجتماعی یعنی کارگران نتوانسته اند بطور کامل از مواهب اصل ۲۹ قانون اساسی بهره مند گردند .
هزینه های دارو و درمان ، حقوق حداقلی در زمان کار و مستمری بازنشستگی ناپایدار و نامتناسب با تورم در دوران بازنشستگی آنان را به قعر طبقات معیشتی کشور کشانده است .
عدم وجود تشکیلات منسجم و واقعی و البته غیر سیاسی و صرفا صنفی بزرگترین معضل کارگران در دهه های گذشته بوده است .
وجود بهره کشی های تشکل های سیاسی و اهرم های قدرت از کارگران ، بیشترین آسیب را برای سقوط معیشتی کارگران به همراه داشته است .
نویسنده این متندر کتاب ” برنامه تحول در وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی ” پیشنهادی با عنوان پارلمان کارگری را داده است تا از این طریق بتوان دست گروه‌های مافیایی سیاسی را از خواسته های صنفی کارگران دور نماید .
با تشکیل پارلمان کارگری می توان امیدوار بود تا جایگاه سه شریک اجتماعی در رتبه هایی برابر قرار گیرد تا هم دولت ها از زیاده خواهی در مدیریت سرمایه های صندوقهای بازنشستگی دست بردارد و به تامین اصل ۲۹ قانون اساسی که موظف به اجرای آن هستند بپردازد و هم کارگران هم طراز دیگر شرکای اجتماعی خود قرار گیرند .
رعیتی‌فرد معاون روابط کار وزارت تعاون تعداد کارگران کشور را بیش از ۱۵ میلیون نفر می‌داند که اگر متوسط هر خانوار کارگری و تحت تکفل را تنها دو نفر بدانیم، نیمی از جمعیت کشور را باید از وابستگان صنف کارگران دانست، آیا حق این قشر عظیم داشتن یک پارلمان مسنجم که از کوچکترین واحدها و کارگاه های تولیدی تا صنایع مادر کشور را در بر خواهد گرفت نمی باشد ؟
حضور پر رنگ کارگران از طریق پارلمان کارگری در هیات امنای تامین اجتماعی و شرکت در جلسات سه جانبه شرکای اجتماعی و دفاع از صنف کارگران ایران در مجامع بین الملی از جمله ILOمی تواند نقشه همه دشمنان این آب و خاک را برای نشان دادن ضدیت کارگران با نظام جمهوری اسلامی ایران را نقش بر آب کند .
انشاءالله
سید احمد نبوی
فعال اجتماعی
https://t.me/SeyedAhmadNabavi92