روزهایی را سپری میکنیم که در آن خستگی محدودیت های اجباری، کوچک شدن سفره ها ناشی از تورم های بی پایان و روز به روز، بی کاری های ناشی از پاندمی کرونا، سخت شدن گذران عمر با پودر شدن امید به رفاه حداقلی، سهیم شدن تحریم ها در سفره ها بجای نفت، بی تابی اجتماعی از سرقت های رو به افزایش و خرد از سر فقر، ترس از فردای بدون پشتوانه اقتصادی نسل جوان و هر آنچه بیان ش را سیاه نمایی نام نهاده اند، روح و تن جامعه را آزرده است!
تربیون به دستان، سیاست مردان و سیاست ورزان، به میدان آمده ها یا گمانه زده شده های آماده به ورود، ما مردم تسلیم! لطفا حرف بزنید، شلیک نکنید!
اگر در فضای مجازی، گروه های مردمی حضور دارید، ببینید، بخوانید و جستجو کنید! مردم ما تاب شنیدن و استدلال ندارند، در کوچکترین فضایی کلمه شلیک میکنند!
مردم بر مدار حاکمان هستند این کلام را بارها شنیده ایم، سیاستمداران عزیز، لطفا دست از شلیک کلمات بردارید! هنوز هستند مردمانی که راه تحول در ایران را بسته نمیدانند و به قلم و فکر و بحث عقلانی معتقدند و تحول خواهی را در خویش آغاز کرده اند و با جانی هرچند آزرده، کور سوی امید را به آغوش باز پذیرفته و منتظر حضور در میدان انتخاب و تعیین سرنوشت هستند! لطفا به ما شلیک نکنید
کلمه را نرم و عقلانی بگویید، قلم تنها مرکب اندودی نیست که بنویسد، کلمه وقتی بر زبان جاری شد، زبان هم قلم است، چون کلمات شما در حافظه زمان ثبت میشود! این همان قلمی ست که خداوند به آن سوگند یاد کرده است.
بعنوان یک تحول خواه، سیاست مداری را قبول خواهم کرد که کلمه را مانند قطره باران، مایه ی رشد و زندگی کند نه گلوله ایی که بر رقیب شلیک میشود!
