در روزهای پایانی دولت تدبیر و امید آخرین امیدهای تولیدکنندگان و صنعت کاران کشور از پی بی تدبیری این دولت به ناامیدی مبدل شده است .
دولتی که در روزهای شروع فعالیت خود وعده برنامه های زود بازده صد روزه داده بود پس از گذشت بیش از دو هزار روز برای همه معلوم کرد که برنامه ریزی برای کشور که نه برای یک اداره در صد روز به بار نمی نشیند.
همین جا بد نیست یک پیشنهاد ارائه کنم :
خالی از لطف نیست شورای محترم نگهبان از نامزدهای پست مهم ریاست اجرایی کشور یک برنامه هم مطالبه کند تا مشخص گردد واقعا افراد برای چه منظوری اصرار بر پذیرفتن این مسولیت خطیر دارند.
از بحث خودمان دور نشویم.
امروز معاون اول دولت تدبیر و امید با ژست صنعت گرایانه به نمایندگی خودخوانده از طرف تولیدکنندگان پا به عرصه انتخابات گذاشته است اما واقعا چه بلایی این دولت با بی تدبیری خود از پی نوسانات بازار ارز بر سر تولیدکنندگان آوردند.
فقط به گوشه ایی از تجربه شخصی خود در این یکسال اخیر اشاره کنم :
برای بستن یک قرارداد تولید ما نمی توانستیم قیمت به مشتری بدهیم چون مواد اولیه صبح قیمت نداشت تا نزدیک ظهر و از ساعات نزدیک به ظهر هر نیم ساعت حداقل یکبار قیمت تغییر می کرد.
با این وضعیت پر نوسان در بازار مواد اولیه صنعتی چگونه می توان قرارداد سالیانه که نه قرارداد تولید ماهانه نوشت؟؟؟؟
با گذشت زمان و نزدیک شدن به فصل انتخابات اندکی از نوسانات بازار ارز و به تبع آن نوسانات بازار مواد اولیه و محصول نهائی کاسته شد اما مشکلی جدید از زمستان سال گذشته به یکباره سر برآورد.
قطعی برق به صورت مکرر و در ساعات زیاد و با برنامه قبلی در بخش صنعتی کشور مشکل جدیدی بود که از زمستان سال ۱۳۹۹ گریبان تولید کنندگان را گرفت.
کشور از سالهای دور با مشکل کم برقی در فصلهای گرم سال که به دلیل استفاده مردم از وسایل سرمازا بود مواجه شده اما مشکل زمستان سال ۱۳۹۹ چیز دیگری بود.
تولید ارز دیجیتال سرطانی بود که با بی تدبیری برنامه ریزان کشور به یکباره به تن نیمه جان صنعت و تولید در ایران افتاد تا اخرین نفسها را صنعت در این کشور سخت تر بکشد.
در شرایط اقتصاد کرونائی که تمام دنیا با آن دست به گریبان بود و اکثر کشورها با بسته های حمایتی به پشتیبانی از مردم خود آمدند به نظر میرسد مسئولان دولت تدبیر و امید با خاموشی گسترده سعی کردند تا تولید کننده در کشور را از پای درآورند.
اما امروز با نزدیک شدن به فصل گرما بازهم خاموشیهای بلند مدت در بخش صنعت شروع شده است همین روز گذشته در بخش صنعتی سیاهسنگ که یکی از شهرهای صنعتی مهم نزدیک تهران است و جمعیتی از تهران و شهرهای اطراف تهران روزانه برای کار به این شهر صنعتی می آیند برق از ساعت ۱۳ الی ۱۷ قطع شد.
این یعنی کارگران حداقل ۴ ساعت از زمان تولید خود را از دست دادند.
این یعنی کارگران ۴ ساعت از زمان حضور خود در کارگاه را در گرمای سوله بدون وسایل سرمایشی سپری کردند.
این یعنی کارفرما در این شرایط وحشتناک کرونایی مجبور به هزینه کردن بدون هیچ درآمدی شده است.
اما واقعا چند سوال اینجا مطرح است:
۱.مجوز فعالیت ماینرها و تولید ارز دیجیتال چه کسی و یا چه ارگانی درکشور صادر کرده است؟
۲.اگر این ماینرها بدون مجوز فعالیت می کنند چرا تعطیل نمی شوند؟؟؟؟
۳.اگر با مجوز کار می کنند نهاد صادر کننده مجوز خبر دارد کشور مشکل برق دارد؟
۴.در وضعیتی که تحریم کمر اقتصاد مملکت را خرد کرده است اگر همین چند کارگاه هم تعطیل شود تکلیف کارگران و کارفرمایان چیست؟؟
۵.آیا مسولان فعلی کشور این بیانات مقام معظم رهبری به گوششان خورده است؟؟
کار به این معنا یک برکتی دارد که این برکت در هیچ‌چیز دیگر نیست. کار به این معنای گسترده‌ای که عرض کردیم، سازنده است؛ هم سازنده‌ی خود انسان است، هم سازنده‌ی جامعه است، سازنده‌ی دیگران است؛ بنابراین ارزش است.
بیکاری، تنبلی، وقت‌گذرانی‌های بیجا، بی‌مورد، هدر دادن نیروی جوانی، نیروی فکری، نیروی بدنی مذموم است، ضدّ ارزش است؛ این منطق اسلام است.
هرکسی در هرجایی که دارد یک کاری را انجام میدهد، دارد یک ارزش می‌آفریند. اگر با نیّت خدایی همراه باشد، عبادت است، ثواب است.
