
دیروز در کابل در مقابل یک مدرسه دخترانه، بمبی منفجر شد و ۶۰ دختر بیگناه کشته و ۱۵۰ دختر دیگر مجروح شدند به نحوی که برخی از آنها تا آخر عمر دیگر روی خوش زندگی حتی فقیرانه را نخواهند دید. دختران ۱۲ تا ۱۴ ساله.
اما آن چه که درد آورتر است سکوت و بی تفاوتی در شبکه های اجتماعی است. امان از یک تسلیت. یک اشاره ای، یک محکوم کردنی، حمایتی، سر سلامتی، چیزی.
در سالهای اخیر چندین انفجار تروریستی در اروپا بوقوع پیوست و عده ای در ایران و در مناطقی خاص شبانه دور هم جمع شدند و شمعی روشن کردند و با کشته شدگان چشم آبی بلوند همدردی کردند ولی امروز هیچ ردپایی از آنان نمی بینیم ، حتی هیچ بیانیه ای از احزاب اصلاح طلب و ارزشی های اصولگرا در محکومیت این جنایت هول انگیز و جانفرسا ندیدیم و همچنان در حال عملیات حمله و دفاع به وزیر خارجه و پاتک زدن ودتخریب کاندیداهای رقیب هستیم .
روح سپهبد شهیدمان شاد باشد که ما را در غفلت امنیت موجود ، به فراموش کارانی تبدیل کرده است که مرگ ۶۰ دختر نوجوان فارسی زبان در همسایگی مان را نمی بینیم .
سیداحمدنبوی
TAG"آیا ما مردم افراط و تفریط هستیم؟" افراط و تفریط افغانستان انفجار کابل تفریط جان پدر کجاستی حزب همدلی مردم تحول خواه (همت) حزب همدلی مردم تهران دبیرکل حزب همدلی مردم تهران دخترکان افغان سید احمد نبوی کجاستی
مطلب قبلی"توهین به زنان خوزستانی یا بی عقلی مدیریتی"
مطلب بعدیمنشور کاندیداهای انتخابات شورای شهر و روستای حزب همت