“ایران کشوری پربار و کم توقع”
اکنون که در دست قلم دارم و ناگه هوای نوشتن به سر، درباره ی کشوری سخن میکنم که چند ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری در پیش دارد و قرار است بالاترین نفر اجرایی اش مشخص گردد.
امروز کشور ما در شرایطی قرار دارد که اقتصاد آن تقریبا میشود گفت تعطیل، اکثریت مردم در هاله ای از ابهام و نامیدی ، تحت فشارهای شدید روانی و مالی قرار دارند، وضعیت اقتصادی کشور در سه سال گذشته رکودی را طی میکند که شاخص رشد آن به منفی ۷ یا بیشتر رسیده… در ظاهر و طبق آمار و نمودارهاوضعیت بسیار نگران کننده و ناامید کننده است تا جایی که خیلی از صاحب نظران و مدعیان سیاست استدلالشان این است که هیچ فرد عاقلی پا به این میدان نخواهد گذاشت.
اما اگر کمی تاریخ خوانده باشیم، متوجه خواهیم شد که در سراسرتاریخ پرفراز ونشیب ایران و حتی سایر نقاط جهان ، کشورها در مواقعی تا مرز نابودی کامل پیش رفته اند، اما ناگهان یک نفر همچون فرشته ی نجات نقطه ی عطف آن نسل و نسل های بعد گشته و نه تنها کشور را از قحطی و نابودی نجات داده بلکه در اندک مدتی که اکثرا در بازه ی زمانی نزدیک به ده سال بوده آن ویرانه را به یکی از مترقی ترین ممالک دوران خود تبدیل کرده…
امروز نیز ما در برهه ای از تاریخ قرار داریم که کشورمان حال خوبی ندارد، تا چند ماه دیگر باید یک نفر را انتخاب کنیم و بر مسند اجرایی کشور بنشانیم، اما آیا امروز ما فرشته ی نجاتی مانند آنچه که تاریخ بارها شاهدش بوده داریم؟ آیا تاریخ برای ما نیز تکرار خواهد شد؟ اصلا ملاک تعیین و تشخیص این فرشته ی نجات چه معیارهایی خواهد بود؟
قطعا به دنبال یک جفت بال یا چوب جادو یا عصای اعجاز نمیگردیم و هیچکدام از ناجیان تاریخ ملل این نشانه ها را نداشتند، همگی در چند شاخص با هم شباهت داشتند، روحیه ی خستگی ناپذیری و جهادی، جسارت در تغییر ، نظم فوق العاده…
در هر مقطعی ملاک های انتخاب متفاوت و متناسب با اقتضائات روز کشور خواهد بود.
کشور ما امروز کسی را میخواهد که اولین خصیصه اش خستگی ناپذیری و کار مفید ۱۵ الی ۱۸ ساعته، حتی روحیه ی استراحت در محل کار… برطرف کردن بی نظمی در ادارات و سازمان ها، جسارت کار کردن و تغییر نیروهای فرسوده و جایگزینی با جوانانی متعهد و متخصص و جسور، کسی که آب و گِلش و سازمانش با نظم و تعهد شکل گرفته باشد، کسی که به جوانان خودمان ایمان داشته باشد و بداند این سرزمین آنقدر ظرفیت دارد که بتوان در کمتر از ده سال در رتبه کشورهای توسعه یافته او را نشاند. کسی که هم شهامت جنگ داشته باشد هم جسارت صلح، به نظرم اگر کسی را با این مشخصات در بین کاندیداهایافتیم، میتوان سوی امیدی به تحول در شرایط کنونی داشت. در پایان باید خاطر نشان کرد، کسانی که مردم را از رییس جمهور نظامی برحذر میدارند، چگونه استدلال میکنند وقتی که تمام صفات بالا لازمه ی وجودی یک نظامی متعهد و امتحان پس داده میباشد، کسی که آموخته پایان یک عملیات یعنی آغاز عملیات جدید نه استراحت کردن، حال چه بهتر که این فرد با آموزش های نظامی دارای چاشنی سابقه ی اجرایی و داشتن پرونده ی پاک اقتصادی بدون هیچگونه حاشیه و شایعاتی پیرامونش باشد… اگر کسی را با این شرایط یافتیم ، ساده از کنارش نگذریم.
نادر کرمی(جوانترین عضو شورای مرکزی حزب همت)
